WeesBeter.nl

In het diepste van het zwarte gat, waar hoop leek verdwenen,
Elke dag grijs, zonder zonneschijn verschenen.
Dwaalde hij, verloren, in zijn eigen somberheid,
Zijn dagen saai, vol met donkerheid.

Maar langzaam, heel subtiel, begon hij te ontwaken,
Ontdekkend dat geluk in kleine dingen schuilt, niet in de grote zaken.
Een glimlach van een vreemde, een bloem in volle pracht,
Een vogel die vrolijk zingt, met schitterende kracht.

Dus stap voor stap, met kleine dingen om hem heen,
Vond hij een pad van vreugde, niet langer meer alleen.
In het alledaagse, in de kleinste schat,
Vond hij zijn geluk terug, van zijn eens zo donkere pad.

Zo wandelt hij nu verder, met een lichter hart en een ziel verrijkt,
Wetend dat zelfs in het kleine, grote vreugde schuilt, als je goed kijkt.

Bij MS is je centrale zenuwstelsel aangedaan,
Het is het laagje om je zenuwen dat is weggegaan.
Dat laagje kun je vergelijken met het snoer uit het stopcontact,
Je krijgt een enorme schok als je het zonder bescherming beetpakt.
Dus dat gebeurt er ook in je hoofd,
Een kortsluiting die pijn doet of verdoofd.

In je lichaam ontstaan er diverse klachten,
Van vermoeidheid tot wazig zicht of juist hele lange nachten.
Soms voel je tintelingen, kou of juist hitte, pijn en alles tegelijk,
MS is onvoorspelbaar en zo verschillend in werkelijkheid.
Je balans kan verstoord zijn, lopen gaat moeizaam voort,
Of je spieren zijn stijf, en in je hoofd voel je je verstoord.

Cognitief kan het een uitdaging zijn,
Concentratie, geheugen, alles voelt soms zo klein.
Zichtproblemen, tintelingen, krachtverlies of een wankel gevoel,
Het maakt het dagelijks leven soms een heleboel.

Iedere dag is weer verschillend, van donkere dagen vol pijn,
Maar ook dagen vol met zonneschijn.

Als ik jouw tranen kan helpen dragen,
Jouw zorgen kan helpen vervagen,
Een schouder voor jou kan zijn,
Je helpen verlichten van de pijn.

En we hoeven er niet over te praten,
Even afleiding, zodat je het even kunt laten.
Dan probeer ik jouw zorgen te laten zweven,
En samen lachend met jou de tijd te beleven.

Dus als je even afleiding wilt, laat het mij dan alsjeblieft weten,
Ik kan je zorgen een beetje helpen vergeten.
Dan kunnen we samen misschien even de zon zien stijgen,
En die donkere wolken achter je zien wegdrijven.

Aarzel niet om het mij te laten weten,
Als je hart zwaar is en vol van verdriet,
Ik zal er zijn om je bij te staan,
In elke storm die het leven biedt.

Ik gaf eens een knuffel aan een vrouw met veel verdriet.
Toen ik haar vastpakte begon ze heel hard te huilen.
Meer dan 10 jaar heb ik geen knuffel gehad, zei ze in tranen.
Ik zag in haar ogen hoe waardevol het was, wat ik net deed.
En ik deed eigenlijk helemaal niks, ik gaf haar gewoon een knuffel.
Maar voor sommige mensen is een knuffel.
Een wereld waarin je even kunt vergeten hoe moeilijk het leven kan zijn.
Even de bescherming van twee warme armen om je heen.
Even het gevoel, Ik ben toch niet, alleen alleen alleen.

Met jezelf omgaan is het moeilijkste wat er is.
Je gedachten en emoties onder controle houden,
ook al gaat alles mis.
En soms heeft vechten geen zin.
Het is zoals het is, een nieuw begin.
En een nieuw begin doet vaak pijn,
met gemis van dingen die er niet meer zijn.
Maar alles had ooit een nieuw begin,
met een eind en al het moois er tussenin.